Αφήνω την ώρα του ύπνου μου

Δεν είμαι πρωινός τύπος. Δεν υπάρχει τίποτα στο οποίο είμαι καλύτερος από το να κοιμάμαι με ξυπνητήρι. Ωστόσο, όταν μετακόμισα στη Νέα Υόρκη μετά το κολέγιο, η παράδοσή μου να μένω ξύπνιος όσο αργά το επέτρεπαν τα μάτια μου και να κοιμάμαι μέχρι το τελευταίο δυνατό δευτερόλεπτο άρχισε να με απογοητεύει. Ήμουν τόσο ανήσυχος, όλη την ώρα, πεπεισμένος ότι κοιμόμουν μέσα από πολύτιμες στιγμές που μπορούσα να χρησιμοποιήσω για να είμαι πιο παραγωγικός.

Δυσκολευόμουν να ανακαλύψω μια νέα βιομηχανία και το αφεντικό μου —ένας σπάνιος, αληθινός πρωϊνός άνθρωπος— είχε την καλοσύνη να έρθει νωρίς για να με καθοδηγήσει. Αν επρόκειτο να σηκώσω τον κώλο μου από το κρεβάτι και να μπω στο γραφείο και να είμαι διανοητικά έτοιμος να πάω την καθορισμένη ώρα, έπρεπε να αρχίσω να πηγαίνω για ύπνο νωρίτερα. Πολύ νωρίτερα. Γύρισα σπίτι από τη δουλειά μια μέρα και πέρασα από ένα φαρμακείο για να αγοράσω το μεγαλύτερο μπουκάλι με χάπια μελατονίνης που είχαν, σταμάτησα να πίνω καφέ το απόγευμα και έβαλα ένα νέο πρόγραμμα για τον εαυτό μου: στο κρεβάτι, τα φώτα κλειστά, στις 10 το βράδυ.

Δούλεψε. Ήταν χάλια, αλλά λειτούργησε, και το συνέχισα και τα Σαββατοκύριακα. Τελικά, ο εγκέφαλος και το σώμα μου άλλαξαν και μπορούσα να κάνω εκείνες τις πρωινές συνεδρίες, οι οποίες αποδείχθηκαν ανεκτίμητες. (Εξακολουθώ να χρησιμοποιώ πράγματα που έμαθα εκείνα τα χρόνια μεταξύ 7 π.μ. και 8 π.μ.) Αλλά είχε επίσης ένα κόστος. Περνούσα δίπλα από τους δύο συγκάτοικούς μου στον καναπέ, τρώγοντας και κουβεντιάζοντας και βλέποντας κακή τηλεόραση μαζί καθώς πήγαινα για ύπνο. Επιδίδωσα τον εαυτό μου σε μια αίσθηση αυτο-σημασίας για να απαλύνω τη θλίψη που ένιωθα στην πραγματικότητα καθώς τους περνούσα προς την πρώιμη ονειρική χώρα. Στη δουλειά, οι πρώτες πρωινές ώρες έγιναν επίσης συνήθεια, ακόμη και μετά την κατάργηση των συνεδριών καθοδήγησης νωρίς το πρωί. Αυτά τα επιπλέον λεπτά κάθε μέρα ήταν η μυστική μου σάλτσα, η ώρα της ημέρας που έβρισκα ότι έφτιαχνα τα μέγιστα.

Τελικά πήρα το δικό μου μέρος και ήρθε η ώρα του ύπνου. Ξεκίνησα το τρέξιμο σε απόσταση και προπονήθηκα για έναν μαραθώνιο, και ενώ ήταν χρήσιμο να έχω ήδη μια πρακτική για να με σηκώνω από το κρεβάτι νωρίς κάθε πρωί, το τρέξιμο ήταν κάτι που έκανα μόνος μου. Η ηθική υπεροχή που ένιωθα από την άσκηση μιας αυστηρής τελετουργίας ήταν ένα φτωχό υποκατάστατο για όλα όσα άφηνα να τηρήσω. Άρχισε να νιώθει απομόνωση. Σαν να διαπραγματευόμουν την κοινότητα και τις ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις κάθε φορά που έφευγα από ένα μπαρ και έλεγα στους φίλους μου, Συγγνώμη, ώρα ύπνου.

ξινό στομάχι μετά το πόσιμο

Στην τελευταία προπόνηση ώθησης για τον μαραθώνιο μου, άρχισα να βγαίνω με κάποιον που νόμιζε ότι κοιμόταν καθώς το ρολόι έδειχνε 12, πήγαινε για ύπνο νωρίς. Και ξαφνικά, ακόμα και μέσα από τα χασμουρητά μου, βρήκα τον εαυτό μου να θέλω να είμαι ξύπνιος. Να βιώσεις περισσότερο αυτό το άτομο και να βιώσεις περισσότεραμεαυτό το άτομο. Δεν αφορούσε μόνο αυτήν. αφορούσε όλα τα άλλα πράγματα που συνειδητοποίησα ότι μου έλειπαν με το να βάζω τον εαυτό μου σε ένα αυστηρό πρόγραμμα. Αυθόρμητα στέκια, μια 11:30 μ.μ. προβολή μιας ταινίας την Παρασκευή μόνο και μόνο επειδή, η γνήσια πολυτέλεια να κοιμάμαι νωρίς επειδή το ήθελα πραγματικά και όχι επειδή έπρεπε.

Τα καθεστώτα δεν είναι όλα κακά. Το δικό μου ήταν απίστευτα διαμορφωτικό. με βοήθησε να χαράξω μια επαγγελματική πορεία για τον εαυτό μου και να περάσω τη γραμμή τερματισμού ενός μαραθωνίου κλαίγοντας χαρούμενα δάκρυα. Αλλά επίσης δεν επιτρέπουν διακυμάνσεις. Δεν προσφέρουν τη χάρη και την κατανόηση των ανθρώπινων αναγκών και τους αξίζει να περνάει κάθε μέρα. Δεν σε κουνούν με αγάπη από τους ώμους σαν καλός φίλος και σου λένε: Δεν πειράζει αν ξενυχτήσεις δύο επιπλέον ώρες απόψε. Ο κόσμος δεν θα τελειώσει. Είναι αυστηροί. Ανένδοτος. Ολα ή τίποτα. Και αποφάσισα ότι η ζωή μου δεν μπορεί να είναι το τίποτα. Ή, μάλλον, η ζωή μου στα καλύτερα της δεν μπορεί να είναι όλα ή τίποτα. Η ζωή στα καλύτερα της είναι να μένει ξύπνια μέχρι τις 3 τα ξημερώματα γιατί η συναυλία ξεκίνησε αργά και το τρένο έτρεχε τοπικά μέχρι το σπίτι. Και μετά να πάω για ύπνο στις 9 μ.μ. το επόμενο βράδυ γιατί είσαι κουρασμένος. Και να μην ξέρεις πώς θα είναι το επόμενο βράδυ γιατί η ώρα του ύπνου σου είναι όποια καταραμένη ώρα καταλήγεις να πας για ύπνο.